De bovenstaande titel is de titel van een prachtig opwekkingslied van al weer een paar jaar geleden. Geregeld bulderen wij dit lied in de auto mee (ik wat minder; ik ben niet zo goed in teksten uit mijn hoofd opzeggen).
Er is een meisje die dit lied haast de gehele dag door zingt: Jade. Mooi vind ik het, dat uitgerekend zij zich deze woorden eigen heeft gemaakt. Uberhaupt gaat het spreken haar steeds beter af. Zo is maar weer aangetoond dat de taalontwikkeling op de hechting volgt. Wat het laatste betreft zit het wel goed. Ze is een leuk meisje, pittig en grappig.
De kinderen hebben de eerste schoolweek er al weer op zitten. Ze lijken allemaal goed en wel op hun plekje aangekomen. Jessie heeft de meeste veranderingen te verwerken. Nieuwe klas, andere leerlingen, een andere juf erbij, en een andere locatie. Maar hoewel ze verlegen is, is ze ook erg dapper.
Nog een paar maanden en dan gaan we naar Korea. De kinderen hebben allemaal een tas van de Action en de reis is geboekt. Er is nog wel onzekerheid over de verblijfplaats in Seoul. Maar, God zal ook hier in voorzien.
Wie zullen we allemaal gaan ontmoeten in de geboortestad van Jonah?
