Uiteindelijk hebben wij besloten Jonah op te geven voor Christelijk voortgezet onderwijs in Harderwijk. Een grote stap voor onze kleine dappere Koreaan.
In concreto betekent dit bijvoorbeeld een langere fietstocht naar school dan naar die we eerder op het oog hadden: de openbare een kilometer verderop.
Jonah heeft overigens genoten van zijn rootsreis afgelopen oktober 2011. En wij ook. Met zijn zessen hebben we de reis van ons leven gehad. Het was prachtig en ontroerend. Geregeld denken we nog terug aan onze bezoeken aan het kinderhuis, Jonah's geboorteziekenhuis, de Manmin Church die we op zondag bezochten, de Yoghesa Tempel et cetera.
We verbleven in een lowbudget hotel met toast en Koreaanse rijstepap 's morgens. We zaten tussen winkels en marktkraampjes en een vooral in de nachtelijke uren actieve Karaokébar. Job is er nog lyrisch over. Logisch, zijn roots liggen in Johannesburg. Hij kikkert helemaal op van reuring en vertier.
Karin is al tien weken bijna in de lappenmand. Ze weert zich echter kranig en wie had dat gedacht nog even en maatje 36 past... Tja, dat is nu toch ook niet echt de bedoeling.
Lesotho ligt nog even stil. Wat zal de toekomst brengen? Met zijn zessen naar Lesotho moet toch lukken na Seoul. Alleen hoop ik wel dat Karin spoedig weer op de twee benen is.
