The Social Network

Zojuist the Social Network gereserveerd bij de door mij zo hoog aangeschreven Flevolandse Bibliotheek. De film over de ontstaansgeschiedenis van Facebook.

Ja. Wat bezielt mij, eigenlijk? Ik blog, twitter en facebook (dus ook inmiddels).
Die drie en de meeste van deze... dat weet ik nog niet.
Terwijl ik meer de trekken van een digibeet heb en blijf worstelen met de innerlijke schrijver die mij beticht van ijdelheid en leegte, zet ik desondanks koene stappen op de sociale medialadder.

Zou het te maken hebben, met de tekst op het agendablaadje dat ik vanmiddag terugvond? De kerkenwerkagenda voor dit jaar had ik net aangeschaft en bekladde het vervolgens ondanks zijn maagdelijke staat met de hieronder staande gedachte:

ik hou van dit blad
ze staat er zo schoon bij
zo zonder regel en tijd
zo zonder wachten
of doorhaling

ik heb het met de leegte
naar nu blijkt
dus niet lang uitgehouden
ik heb geschreven
waar het nu dus op staat

toch hou ik van dit blad
er staat naam'lijk geschreven
opdat wie dit leest weet
dat eerst mijn niets is geweest

Roze sandaaltjes en een jurk

r

Alleen een jurkje en roze sandaaltjes
Zo kwam ze bij ons
En... met een sterke wil om te overleven
Om die sandaaltjes vast te houden
Om niet nog eens te verliezen

Zo is het begonnen

En hoe ze voorzichtig richting het hotelbed schoof
Ze er half op ging liggen
Een meter van mij vandaan

Want het babybedje was te eng

Hoe ze toen haar loflied zong op haar sandaaltjes in de hand
Ze mocht ze aanhouden in bed

Nog heel lang

Tot ze zich aan iets anders begon vast te houden
Voorzichtig en met verzet
Tot haar sterke willetje als een boom zich omboog

Ze zich nu lachend in mama's armen werpt

en soms in de mijne

Nu

Straalt ze
Deelt rijstkorrels en koek
Met haar zus een kamer en playmobiel in één doos
China en Oosterse schoonheid

De roze sandaaltjes liggen in een doos op zolder
Geborgen tot wij het kunnen delen met haar

Hoe ze kwam met alleen twee roze sandaaltjes en een jurk

Geef mij

geef mij een vleugelslag
takken bladeren

geef mij een nest
op een hoogte
onder een uitsteeksel

geef mij een luchtruim
een trektocht en een drang
en ik zal verder kunnen gaan

Forever young

Waarom doe ik wat ik doe? Waarom zijn we bijvoorbeeld voor de vijfde keer in een adoptieprocedure gestapt? Eerlijk gezegd, kan ik er geen eenduidig antwoord op geven. De een houdt zich bezig met salsa. De ander verzamelt modeltreintjes. Nou ja, ik 'verzamel' dus blijkbaar adoptiekinderen.
Zo zit het natuurlijk niet. Er is geen sprake van verzamelwoede of zoiets dergelijks. Dat is meer iets van vroeger. Lp's, c.d's. Nee, die tijd van neuzen bij de platenboer in Utrecht, op de Oudegracht is voorbijgegaan. En nee, ik heb ook geen last van ridderlijke gevoelens om via de adoptieweg de wereld te verbeteren. Nee, het komt gewoon zo. Het komt op mijn weg. Van het een komt blijkbaar het ander. Of ... ligt het toch anders?

Laatst fietste ik terug van school. Een kind uit 'mijn verzameling' was naar school gebracht en ik fietste huiswaarts. Ik vroeg mijzelf al fietsend af: hoeveel jaar komen er eigenlijk nog dat de kinderen op de basisschool (mogen) zitten? Tien jaar... (ik rekende de vijfde in spé voor het gemak even mee).
Mijn hart sloeg er een tel van over. Dit laatste kan ook komen door de ijzige kou van die dag. Er was die dag ook een stuk tussen thuis en school met venijnige tegenwind. Die stukken heb je wel eens. Die stukken heb je overal. Ze rimpelen het water alleen maar, zei een bijzonder positief mens mij eens. Maar al mijmerend en voortploegend op de pedalen kwam toch ook weer die vermaledijde waaromvraag naar boven. Waarom doe ik dit? Vragen die bij tegenwind wel eens willen opspelen, als duveltjes uit die bekende doosjes.

Toen ik de bocht inging en de wind voelde veranderen versnelde ik haast automatisch. Die stukken heb je er ook bij. Zomaar ineens. Die stukken heb je overal. Maar mijn gedachten hielden desondanks even halt. Eigenlijk is het toch wel heel grappig. Ben ik bijna zestig, kalend en grijzend, zit ik nog met kinderen op de basisschool. Ha, ha, ha. Ooit wel eens zoiets grappigs gehoord?

Forever young, I want to be, forever young... wie zong dat ook alweer? Hoe heette die groep ook al weer uit mijn blijkbaar niet zo lang geleden vervlogen jeugd?