Bijschrift

I
ik ben niet een
ik ben twee
twee huizen in mij
twee deuren, daken
ik ben ergens
nergens thuis
twee dromen ben ik
in één koffer


In mijn directe omgeving thuis ligt meestal een schrift. Het liefst heb ik het zonder lijntjes. Op de een of andere manier werkt dat het beste voor mij. De doorhalingen en krassen, het priegelige handschrift zorgt soms bij teruglezen wel voor verwarring. Mijn kleine triomf op de kleinburgelijke neigingen tot orde, perfectie en regelmaat.
Af en toe echter staat er een met krachtige hand opgeschreven tekst. Ik herinner mij een bijzonder hoopvolle dag waarop ik een paar gedichten achter elkaar heb opgeschreven met duidelijke en grote letter. Die periode ligt minstens een schrift achter mij. Het huidige schrift heb ik al weer vijf jaar en is nog steeds niet vol. Gebeden staan er in dit schriftje wel meer in dan in de vorige 'kronieken'.

II
Jezus,
Uw Naam voedt mij
meer en dieper dan enig ander
Jezus,
U sterkt mij, Verlosser en Heer
Uw Naam op mijn lippen
onuitgesproken spreekt U al in mij

Jezus,
Verrezene, u staat op in mijn zwijgen
vergissen en vergeten
U spreidt Uw handen over mij
Heiland en Koning

Jezus,
Uw Naam is mijn brood en wijn
mijn komen uit wildernis en woestijn
mijn ontkomen uit de diepte
mijn doop en Ichthus

Jezus,
mijn ontwaken en eerste liefde

Zo schrijf ik ook over mijn kinderen. Zoals uitspraken van mijn dochter Jessie naar aanleiding van een gesprekje over de leeftijd van haar buikmoeder: 'dat is de moeilijkste vraag van de hele wereld'. Of een ander van haar: 'de wereld wordt kleiner, maar jij steeds groter'.

III
samen met U
op een hoogte staan
door het luchtruim heenzien
nieuwe ogen ontvangen
zien, de spiegel schoongeveegd
door U
....

Ja, wat zullen wij mogen zien? Als wij mogen kijken met de ogen van de Geest? 'Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog onbeperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben' (1 Korintiërs 13: 12).