De vakantie nadert al weer zijn einde. Wat een contrast met de schooldrukte. Geen clubs, geen vroegopstaanomdetrommeltjesklaartezettenstress. Ontbijten om kwart over negen. Wat zal ik het missen. Het meest zal ik missen dat we de kinderen weer moeten delen met anderen. Want, wat zijn het een parels deze kids. Niet alleen krijgen zij alle aandacht, maar wij net zo.
Een paar dagen geleden tot bloedens toe mijn hoofd gestoten. Na een banaan en een glas water was ik weer het mannetje. Niet voor de eerste keer overigens liep ik met een vaart tegen de achterklep van de auto op.
Tussen de 'werk'bedrijven door pak ik af en toe een doosje in. Boeken selecteren voelt trouwens als heiligschennis. Dat ik door ouderdom aangevreten boeken van bijvoorbeeld Potok en Slauerhoff weg moet doen, doet misschien wel meer pijn dan tegen een autodeur oplopen. In één boekje stond nog een opdracht van een oude vlam (zucht).
Die boeken kan ik misschien bij de mogelijke aanschaf van een e-reader wel downloaden. Al ben ik die 'opdracht' natuurlijk wel echt kwijt nu.
Heel voorzichtig zie ik ook uit naar de zomervakantie. De langste nacht zit er alweer op en ondanks het spreekwoord, dat als de dagen lengen, de winter zal strengen, zie ik nu al de vakantiezon schijnen. De kinderen vrij en wij vrij...
Ach, er komt toch geen Elfstedentocht meer. Laat het dan maar ook snel voorjaar worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten