Smeltkroes

De afgelopen weken heb ik een oude hobby opgepakt. Koken. Verschillende recepten passeerden de revue. In een vroeger leven heb ik gewerkt als kok. Ik kookte toen voor groepen die varieerden van rond de tien tot vierhonderd mensen. Eerst een paar jaar in Leuven in België. Daarna een paar jaar in Burgh-Haamstede in Zeeland.

Misschien ben ik in mijn huidige werk nog steeds de kok die de mensen wenst te bedienen. Ik herinner mij nog dat ik bijna vijfentwintig jaar geleden de keuze had of om kok te worden in een restaurant te Dordrecht of te gaan studeren in Utrecht. Het is dus het laatste geworden.

Soms loop ik door mijn dorp en zie mogelijkheden om op bepaalde locaties een restaurant, hotel, of kadowinkel te openen. Zowel de familie van mijn vaders als moeders kant hebben iets met horeca en het zakenleven. Wellicht stroomt deze drive ook door mijn aderen. Maar goed, de keuze om definitief de netten aan de andere zijde uit te werpen, valt mij in tegenstelling tot vroeger minder gemakkelijk. Hoewel, de kinderen het prachtig zouden vinden om in het familiehotel te werken.

Vorige week maakte ik moussaka (zonder pakje). Dit gerecht doet terugdenken aan onze honeymoon van bijna negen weken op Kreta in 1989. We waren net getrouwd, toen Karin voor haar afstudeeronderzoek naar Kreta vertrok. Ik moest nog een paar tentamens afleggen voordat ik haar na kon reizen. Tijdens die lange zonnige weken, had ik vaak een 'honger'gevoel- toen was ik dus wel slanker. We zaten niet zo goed in de slappe was en sloegen de middagmaaltijd over. Maar niet getreurd. Het eten aldaar was echter zo goedkoop, dat ik 's avonds niet één maar twee Griekse gerechten nam in een restaurantje. Meestal nam ik dus moussaka als opwarmertje.

Nu kook ik heden ten dage gezien mijn eigen kookverleden in grote hoeveelheden. De door mij gemaakte moussaka voorzag in een eetbehoefte voor meer dan zes mensen. Toch was het bijna in zijn geheel op. Kijk, dan ben ik weer gelukkig.

Verder heb ik mij gewaagd aan het bakken van een rijstevlaai. Daarbij maak ik natuurlijk gebruik van ingrediënten waar Job ook tegen kan. Rijstevlaai is een typisch Limburgse specialiteit. Limburg is de provincie waar ik ben opgegroeid en tot mijn achttiende heb gewoond. Laatst zocht ik via Google de namen van mijn toenmalige klasgenoten uit Roermond op. Een enkeling heb ik getraceerd, maar de meesten niet. De rijstevlaai was trouwens een dusdanig succes, dat ik hem voor Jonah's verjaardag nogmaals heb gemaakt.

Inmiddels loopt de vakantie bijna ten einde voor de kinderen. Als toetje zal ik deze week nog een keer moussaka maken. Jessie zal hierbij graag willen helpen (Jonah heeft ook al aangegeven te willen assisteren).

De pot die op de foto te zien is, is een pot uit het Afrikamuseum. Al twijfel ik erover of hij echt Afrikaans is, aangezien er volgens mij eerder Chinese (of Japanse?) letters op lijken te staan.

En zo komt alles weer samen. Het 'leven' is uiteindelijk gewoon een smeltkroes. Is koken ook niet het samenbrengen van verschillende ingrediënten (en mensen) op zo mogelijk kunstige en liefdevolle wijze?