Brood

Soms voelen de zaken schraal. Dan mis ik diepgang, het hart.

Aristoteles sprak over het hart als de instantie zonder wie de zintuigen niet kunnen functioneren. Hoe luister en kijk je? Hoe neem je de omgeving en de ander waar?
Met het hart de zaken beschouwen voelt niet altijd prettig. Soms ervaar je de schraalheid der dingen juist, omdat je met het hart 'denkt'. Wie zo overvloedig met het hart voelt, verlangt vaak naar een ander blikveld en een goed geluid en leeft met het hartstochtelijke gemis.

In het Onze Vader mag ik bidden om het dagelijks brood. Voedsel, zo ook voor het hart. Een mens leeft namelijk niet van brood alleen maar van elk woord dat van God komt. Iemand legde aan mij uit dat het 'komen' van God, gelezen mag worden als 'procesmatig'. Terwijl ik dus leef in de schraalheid is er toch altijd een woord dat als brood is voor de ziel. Vandaag sprak een broeder in het geloof over de liefde als kracht.

Tussen de vele woorden die gesproken zijn, heb ík genoten van deze mens en zijn gelovig woord.