Spontaniteit is belangrijk. Eigenlijk vind ik het belangrijker dan vroeger. Voorheen was ik een spontaan kind dat langzaamaan bij het klimmen van de jaren ging beseffen dat dat geen geaccepteerde karaktereigenschap is. Vooral als je als beroep predikant hebt gekozen lijkt spontaniteit niet zo geaccepteerd. Nu ben ik echter op een punt dat ik merk dat spontaniteit een noodzaak is. Ondanks de angst om de nek uit te steken of een fout te maken met het risico dat je daarop wordt afgerekend, zou ik gaarne terugkeren bij die naïeve kracht om het gewoon te doen. Te gaan, zomaar...
Vorige week hoorde ik spreken over de kracht van de Geest en over de obstakels van de kritische geest van de moderne mens. Ik denk zelf ook te veel na.
Geloof als een kind!
Hou dat nou juist weer vast die spontaniteit, dat mag en is juist zo fijn. Zo ervaar ik dat. Het is zuiver. Pas jou site ontdekt Harry en ik ben dus bij het begin begonnen. Op dit stukje wil ik graag reageren, spontaan dus. Soms vind ik je schrijven wat moeilijk, maar ben wel geinteresseerd. Ik mag God danken dat ik je heb leren kennen, je bent een bijzonder mens.
BeantwoordenVerwijderenMarga