Vier dagen mocht ik in een voorstad van Londen doorbrengen. Ik verbleef in het Holiday Inn hotel, the Express. Ik deelde een kamer om de kosten te delen. Elke ochtend genoot ik van het Continental breakfast.
Op ruim een kwartier lopen, bevond zich de conferentieruimte waar de gehele dag door lezingen waren. De zaal had een laag plafond en na een dag confereren was de frisse wind waar geregeld over gesproken werd, moeilijker in te denken.
In het begin moest ik er wel in komen. De muziek die de band speelde laat zich moeilijk vergelijken met het Liedboek of iets dergelijks. Maar gaandeweg swingde ik steeds vrijmoediger mee.
De gesproken woorden zijn onvergelijkbaar met de reguliere preken in een doorsnee gemeente. Ze hadden een zeer aansprekende lading. De sprekers van dienst spraken soms twee uur achter elkaar en toch verveelde ik me niet! Integendeel. Ik had er voor gekozen om geen opschrijfboekje mee te nemen. Ik wilde ongehinderd 'luisteren'. Ik heb nieuwe energie aangereikt gekregen. Vuur en passie.
Bijzonder vond ik het om op de laatste dag te bidden met de leider van een grote gemeente uit Toronto. Hij gaf me een paar belangrijke aandachtspunten mee. We baden samen in groepjes van vier. In mijn groepje zat ook nog een jongeman uit Letland.
Nu ben ik terug in Nederland. Ik moet enigzins wennen aan de drukke gezinssituatie. Dat gaat vandaag alweer beter, trouwens.
Ik heb mooie kado's gekocht: typische Engelse taxi en bus en een vliegtuigmodel van de Easyjet waarmee ik overgevlogen ben, voor de jongens. Meisjesparfum van Hello Kitty voor Jessie en een knuffelbeer voor Jade. De kinderen hebben mij liefdevol ontvangen met tekeningen en gedicht.
Karin heeft het weliswaar druk gehad, maar ze heeft het allemaal opgevangen opdat ik gezegend mocht worden. En dat is gebeurd. Ik heb een stukje 'hemel' mogen proeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten